Աղջիկն արև է,վորն բոլորի համար շողում է,բայց մեկին է տաքացնում.
Ինձ միշտ բոլորն հարցնում են ինչ ես ուզում ծնձյանտ օրն նվիրենք.հասկանում եք:ես նրան եմ ուզում ահավոր շատ.
Երբ ինչվոր բան հասկանում ես,ապրելն հեշտ է լինում,իսկ երբ ինչվոր բան զգում ես, դժվար է ապրել,բայց դե չգիտեմ ինչու միշտ -ուզում եմ զգալ .
Իմ սիրելին նաև չգիտի վոր ես իր սիրահարն եմ.
Մի մտածի.վոր պետք է առաջին ինքն զանգի,զանգիր դու,հետաքրքիր չէ թե ով է զանգում առաջին, այլ թե վերջում ինչ կլինի.
Սիրել եմ?,սիրել?բայց թողեցի!թողեցի-բայց ինչի հիշեցի?որովհետև մոռանալ անկարող եմ.
Բառերն-դա միյայն բուժող խոսքեր են.իսկ այն ամեն իրական է եվ ավելի խորն.
Այս աղջիկն-ուրախություն է հայրիկի,հպարտություն եղբոր,անհանգստանալ մայրիկի և ընկերոջ լացն.
Սիրում եմ նրա, իսկ ձեր կարծիքի վրա թքած ունեմ!
