Գեղեցիկ սիրո հուշ (Սիրտ իմ, դե լողա…)

Անձրևի կաթիլ, անկանգ ու շարժուն,

Պարուրիր քո մեջ իմ սիրտը փխրուն, 

Տար այն լուռ քեզ հետ, հասցրու այնտեղ,

Ուր նրա սիրտը իմին է սպասում:

 

Հասցրու սիրտս այն գետակի մոտ,

Որ օվկիանոսն է դեպի այն հոսում,

Որ տանի իմ սիրտն այն միակի մոտ,

Որ արցունքներ է ինձ համար թափում:

Օվկիանոս, իմ մեծ, կանգ առ դու մի պահ,

Դադարիր ցնցել կաթիլն անձրևի,

Թույլ տուր, որ պահի իմ սիրտը անմահ,

Թե չէ կարոտից հաստատ կմեռնի:

Սիրտ իմ, դե լողա, դե շարժվիր հիմա

Այս օվկիանոսի սառը ջրերում,

Տես, թե որքան է մոտ քեզ նա հիմա,

Ու տես, թե ինչպես պարզ է քեզ ժպտում:

Դե վերցրու նրան բաց քո գրկի մեջ,

Ու սիրիր նրան անհագ կարոտով,

Չէ որ դու արդեն նրա գրկի մեջ

Կապրես երջանիկ ու միշտ մեծ սիրով: